سبکبالان عاشق

غلامرضا خرم‌جاه پسر عمو و همرزم شهيد در اين باره مي‌گويد: ايرج در حالي که 14 ساله بود از طريق کاروان «راهيان کربلا» به جبهه حق عليه باطل شتافت. از رزمندگان لشکر 10 سيدالشهدا(ع) بود و در عمليات «کربلاي4» شرکت کرد، پس از آن عمليات، به عنوان يکي از غواصان گردان «حضرت علي اکبر(ع)» در عمليات «کربلاي 5» حضور يافت.

دو گروهان از گردان «حضرت علي اکبر(ع)» که سردار جانباز «حميد تقي‌زاده» فرمانده گردان و شهيد «عليرضا آملي» فرمانده گروهان آن به شمار مي‌آيند، غواص بودند.

ساعت حوالي چهار بامداد را نشان مي‌داد و مرحله اول عمليات «کربلاي5» (دي ماه سال65) در حال اجرا بود، پسر عمويم نيز همراه گروهانش وارد عمل مي‌شود تا اينکه ترکشي از روي پلاک شناسايي، سينه‌اش را سوراخ کرد و چند ترکش هم به سر و بدنش اصابت کرد.

در اين حال يکي از رزمندگان به نام «علي فيروزگاه» فرزند «قادر» که او نيز از کرج اعزام شده بود، تلاش مي‌کند پيکر ايرج را از منطقه شلمچه به عقب منتقل کند، اما نمي‌دانست که سينه پسر عمويم سوراخ شده تا اينکه وقتي موقع تنفس مصنوعي به او متوجه مي‌شود از سينه او کف و خون بيرون مي‌آيد، شرايط به گونه‌اي رقم مي‌خورد که فيروزگاه نمي‌تواند پيکر ايرج را به عقب بياورد و ايرج در همان منطقه شلمچه باقي مي‌ماند، فيروزگاه نيز در مرحله دوم عمليات کربلاي به شهادت مي‌رسد.

نزديکي‌هاي صبح، رزمندگان ايراني خط را مي‌شکنند اما وقتي به محل شهادت پسر عمويم مي‌روند، پيکرش را نمي‌يابند. در اين شرايط آنها دو احتمال مي‌دهند. يکي اينکه شايد پيکرش به آب افتاده يا اينکه اعضاي «تعاون» (افرادي که پيکرهاي شهدا را به پشت جبهه منتقل مي‌کردند) او را به عقب منتقل کرده‌اند.

احتمال اول درست بوده و پيکر شهيد ايرج خرم‌جاه به مدت شش ماه بدون پلاک در اين منطقه باقي مي‌ماند تا اينکه تيرماه سال 66 پيکرش در محل شهادتش پيدا مي‌شود. از آنجايي که از نظر اندام، شکل ظاهري و کبودي روي بازويش شبيه آقاي جعفر زمرديان (مديرکل فعلي اداره کل حفظ آثار و نشر ارزش‌هاي دفاع مقدس استان همدان) بوده است اشتباهي به جاي او در گلزار شهداي شهر همدان دفن مي‌شود، نکته ديگر اينکه آقاي جعفر زمرديان روي بازويش جاي ماه گرفتگي دارد و همين هم يکي ديگر از دلايلي بوده که موجب اشتباه خانواده زمرديان در شناسايي‌ فرزندشان مي‌شود.

ايرج خرم‌جاه فرزند اول مرحوم عمويم «حسام‌الله» است براي همين عمويم علاقه و وابستگي عاطفي بسياري به او داشت، اين شهيد يک برادر به نام تورج و يک خواهر نيز دارد. ايرج پسري درس خوان و متعهد بود، علاقه زيادي به بسيج داشت تا جايي که گاهي اوقات تا صبح در پايگاه بسيج فعاليت مي‌کرد.

در طول سال به خوبي درس مي‌خواند تا در تعطيلات تابستان با اشتغال در مکانيکي و شيشه‌بري به پدرش کمک کند، در رشته قرائت قرآن نيز در منطقه ساوجبلاغ کرج موفق به کسب مقام شده بود.

وقتي هم که طبل جنگ تحميلي نواخته شد بنا به فرمايش امام خميني (ره) مبني بر واجب کفايي بودن حضور در صحنه نبرد، درس و تحصيل خود را رها کرد و به جبهه نبرد حق عليه باطل اعزام شد، وي براي اينکه به جبهه برود چندين بار اقدام کرد اما در دو مرحله با اعزامش به دليل سن کمش مخالفت شد تا اينکه توانست با دستکاري شناسنامه‌اش و تغيير سال تولدش از 1351 به 1347 جواز حضور در جبهه را دريافت کند.

فرماندهی که خودش را تنبیه کرد

در سال 60 فرمانده ی یکی از پایگاه های مقاومت بودم. در حال انجام گشت به چند نفر که از اشرار شهر که در حالت مناسبی نبودند تذکر دادیم. بین ما و آنها درگیری لفظی پیش آمد  .........

می گفت !!!!دوست دارم شهادتم در حالی باشد که در سجده هستم 

یکی از دوستانش می گفت : در حال عکس گرفتن بودم که دیدم

یک نفر به حالت سجده پیشانی به خاک گذاشته است .

فکر کردم نماز می خواند ؛ اما دیدم هوا کاملاَ روشن است و و قت نماز گذشته ،

 همه تجهیزات نظامی را هم با خودش داشت .

جلو رفتم تا عکسی در همین حالت از او بگیرم .

دستم را که روی کتف او گذاشتم ، به پهلو ا فتاد .

 دیدم گلو له ای از پشت به او اصابت کرده و به قلبش رسیده ،

آرام بود انگار در این دنیا دیگر کاری نداشت . . . 

گردان پشت میدون مین زمین گیر شد

چند نفر رفتن معبر باز کنن،۱۵ساله بود.

چند قدم که رفت،برگشت،گفتند ترسیده...

پوتین هاشو داد به یکی از بچه ها وگفت:

تازه از گردان گرفتم،حیفه!بیت الماله!


و پا برهنه رفت...